Wydawca treści
Ekosysytemy reprezentatywne
Ekosystemy reprezentatywne to powierzchnie pozostawiane bez ingerencji w naturalnym stanie, na tych obszarach nie planuje się żadnych działań gospodarczych (z wyjątkiem zabiegów podnoszących walory przyrodnicze np. usuwanie gatunków obcych). Ma to na celu zachowanie zachodzących w nich naturalnych procesów ekologicznych.
Procedura wyznaczenia ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski zrealizowana została na podstawie konsultacji społecznych. Konsultacje prowadzono w oparciu o informacje zamieszczone na stronie internetowej. W trakcie prowadzonych konsultacji nie zostały zgłoszone żadne uwagi.
Nadleśnictwo Piaski zgodnie z wymogami zasad certyfikacji gospodarki leśnej FSC® wyznaczyło na swoim obszarze następujące ekosystemy reprezentatywne:
- Rezerwaty przyrody
- Użytki ekologiczne
- Strefy ochrony całorocznej zwierząt
- Strefy ochrony roślin i grzybów
- Siedliska przyrodnicze w stanie A
- Wybrane siedliska przyrodnicze w stanie B i C
- Siedliska nieleśne
- Grunty pozostawione do naturalnej sukcesji
- Drzewostany trudnodostępne
- Kępy
- Drzewostany cenne przyrodniczo
- Bagna
- Bory i lasy bagienne
- Miejsca występowania gatunków chronionych
- Wybrane drzewostany uszkadzane przez bobry
Ogólna powierzchnia ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski wynosi 1632,79 ha i może ulegać zmianie, gdyż dane są aktualizowane. Osobą do kontaktu w sprawie identyfikacji ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski jest Marta Szewczyk, adres e-mail: marta.szewczyk@poznan.lasy.gov.pl lub pod nr tel.: 65-573-90-80.
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF)
Nadleśnictwo Piaski zgodnie z wymogami zasad certyfikacji FSC , w tym procedurą wyznaczania "Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych" zidentyfikowało na swoim obszarze lasy cenne przyrodniczo HCVF.
Nadleśnictwo Piaski zgodnie z wymogami zasad certyfikacji FSC® zidentyfikowało na swoim obszarze lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (Hight Conservation Vaule Forestes).
Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) w Polsce zostały opracowane przez Związek Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC-Polska" - plik do pobrania pod adresem:http://pl.fsc.org/2014/01/aktualizacja-krajowego-standardu-odpowiedzialnej-gospodarki-lesnej-fsc-dla-polski/
Na obszarach wskazanych jako HCVF dopuszczalna jest gospodarka leśna. Działania gospodarcze prowadzone są w taki sposób, aby utrzymać charakterystyczne wartości ochronne tych lasów.
Procedura wyznaczenia lasów HCVF zrealizowana została na podstawie konsultacji społecznych. Konsultacje prowadzono w oparciu o informacje zamieszczone na stronie internetowej. W trakcie prowadzonych konsultacji nie zostały zgłoszone żadne uwagi.
Na terenie Nadleśnictwa Piaski wyznaczono następujące kategorie „Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych":
HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych.
HCVF 1.1. - Obszary chronione
HCVF 1.2. - Ostoje zagrożonych i ginących gatunków
HCVF 3. – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy
HCVF 3.1. - Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,
HCVF 3.2. - Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy
HCVF 4. - Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych
HCVF 4.1. - Lasy wodochronne
HCVF 4.2. - Lasy glebochronne
HCVF 6. - Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
W przypadku pytań dotyczących Lasów HCVF w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Piaski prosimy o kontakt z p. Martą Szewczyk adres e-mail: marta.szewczyk@poznan.lasy.gov.pl lub pod nr tel.: 65-573-90-80
Rozmieszczenie poszczególnych kategorii lasów o szczególnych walorach przyrodniczych ilustrują zamieszczone poniżej mapy. Nie upubliczniamy informacji o lokalizacji ostoi zagrożonych i ginących gatunków.
Rezerwaty przyrody
Na terenie Nadleśnictwa Piaski znajduje się sześć rezerwatów przyrody.
Cztery z nich leżą na gruntach Nadleśnictwa, zaś dwa pozostałe w jego zasięgu terytorialnym.
I. Rezerwat przyrody „Pępowo"
Został powołany Zarządzeniem nr 223 ML i PD z 15 lipca 1958r. (M.P. Nr 62, poz. 354) utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).
Rezerwat Pępowo został wpisany do rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska pod numerem 207.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu mieszanego z udziałem dębu, buka oraz brekinii.
Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dobrapomoc na łącznej powierzchni 12,21 ha oraz posiada aktualny plan ochrony na lata 2007-2026;
Fot.R.Szymankiewicz
II Rezerwat przyrody „Bodzewko"
Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 19 września 1959 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 89, poz. 480), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).
Rezerwat utworzony został w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych występowania skupiska lipy drobnolistnej na stanowisku naturalnym.
Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Siedlec na łącznej powierzchni 1,31 ha i posiada aktualny plan ochrony na lata 2006-2025;
III. Rezerwat przyrody „Czerwona Róża"
Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Nr 222 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego dnia 15 lipca 1958 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody, opublikowanego w Monitorze Polskim Nr 62, pod pozycją 352, utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego, z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).
Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 206.
Celem ochrony jest zachowanie spontanicznych procesów ekologicznych – regeneracji kwaśnej dąbrowy Molinio arundinaceae-Quercetum roboris.
Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dobrapomoc na łącznej powierzchni 5,36 ha. Rezerwat ten posiada również plan ochrony na lata 2007-2026;
Fot.R.Szymankiewicz
IV. Rezerwat przyrody „Dębno"
Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego nr 153 z dnia 21 października 1961 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 87, poz. 373), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).
Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 380.
Celem utworzenia rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu boru mieszanego wilgotnego z zespołem Magnocaricetum.
Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dębno na łącznej powierzchni 8,03 ha.
Fot.K.Świtalski
Najcenniejsze przyrodniczo obszary objęte są różnymi formami ochrony. Jednymi z ciekawszych są rezerwaty przyrody.
Poza gruntami Nadleśnictwa w zasięgu terytorialnego działania znajdują się dwa rezerwaty przyrody:
I. Na terenie Krzywińsko-Osieckiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w miejscowości Stary Gostyń, znajduje się rezerwat przyrody ,,Torfowisko Źródliskowe w Gostyniu Starym" o powierzchni 3,58 ha. Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 458. Podstawa prawna utworzenia – Zarządzenie Nr 144 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 8 lipca 1963 roku. Publikacja podstawy prawnej – Monitor Polski z 1963 roku, Nr 57, poz. 295.
II. Na zachód od Dolska leży rezerwat przyrody „Miranowo". Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego nr 33 z dnia 10 grudnia 1971 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 5, poz. 333), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401). Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 602. Utworzony w celu ochrony naturalnego zbiorowiska wapniolubnych roślin łąkowych o charakterze reliktowym. Rezerwat stanowi podmokła łąka o powierzchni 4,78 ha, która pasem o szerokości 50-100 metrów okala fragment jeziora Dolskiego Wielkiego na długości około 500 m. Występują tu m.in.: koszatka kielichowa (relikt glacjalny), kłoć wiechowata, goryczka błotna, sit tępokwiatowy, turzyca dwupienna, komonica skrzydlatostrąkowa, marzyca ruda i turzyca Davalla.