Ekosystemy reprezentatywne to powierzchnie pozostawiane bez ingerencji w naturalnym stanie, na tych obszarach nie planuje się żadnych działań gospodarczych (z wyjątkiem zabiegów podnoszących walory przyrodnicze np. usuwanie gatunków obcych). Ma to na celu zachowanie zachodzących w nich naturalnych procesów ekologicznych.
Procedura wyznaczenia ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski zrealizowana została na podstawie konsultacji społecznych. Konsultacje prowadzono w oparciu o informacje zamieszczone na stronie internetowej. W trakcie prowadzonych konsultacji nie zostały zgłoszone żadne uwagi.

Nadleśnictwo Piaski zgodnie z wymogami zasad certyfikacji gospodarki leśnej FSC^® wyznaczyło na swoim obszarze następujące ekosystemy reprezentatywne:

1. Rezerwaty przyrody
2. Użytki ekologiczne
3. Strefy ochrony całorocznej zwierząt
4. Strefy ochrony roślin i grzybów
5. Siedliska przyrodnicze w stanie A
6. Wybrane siedliska przyrodnicze w stanie B i C
7. Siedliska nieleśne
8. Grunty pozostawione do naturalnej sukcesji
9. Drzewostany trudnodostępne
10. Kępy
11. Drzewostany cenne przyrodniczo
12. Bagna
13. Bory i lasy bagienne
14. Miejsca występowania gatunków chronionych
15. Wybrane drzewostany uszkadzane przez bobry
     

Ogólna powierzchnia ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski wynosi 1632,79 ha i może ulegać zmianie, gdyż dane są aktualizowane. Osobą do kontaktu w sprawie identyfikacji ekosystemów reprezentatywnych w Nadleśnictwie Piaski jest Marta Szewczyk, adres e-mail: marta.szewczyk@poznan.lasy.gov.pl  lub pod  nr tel.: 65-573-90-80.

Nadleśnictwo Piaski zgodnie z wymogami zasad certyfikacji FSC^® zidentyfikowało na swoim obszarze lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (Hight Conservation Vaule Forestes).
Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (HCVF) w Polsce zostały opracowane przez Związek Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC-Polska" - plik do pobrania pod adresem:http://pl.fsc.org/2014/01/aktualizacja-krajowego-standardu-odpowiedzialnej-gospodarki-lesnej-fsc-dla-polski/

Na obszarach wskazanych jako HCVF dopuszczalna jest gospodarka leśna. Działania gospodarcze prowadzone są w taki sposób, aby utrzymać charakterystyczne wartości ochronne tych lasów.
Procedura wyznaczenia lasów HCVF zrealizowana została na podstawie konsultacji społecznych. Konsultacje prowadzono w oparciu o informacje zamieszczone na stronie internetowej. W trakcie prowadzonych konsultacji nie zostały zgłoszone żadne uwagi.

Na terenie Nadleśnictwa Piaski wyznaczono następujące kategorie „Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych":

HCVF 1. Lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych.
HCVF 1.1. - Obszary chronione
HCVF 1.2. - Ostoje zagrożonych i ginących gatunków
HCVF 3. – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy
HCVF 3.1. - Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,
HCVF 3.2. - Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy
HCVF 4. - Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych
HCVF 4.1. - Lasy wodochronne
HCVF 4.2. - Lasy glebochronne
HCVF 6. - Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności

  W przypadku  pytań dotyczących Lasów HCVF  w zasięgu administracyjnym Nadleśnictwa Piaski prosimy o kontakt z p. Martą Szewczyk adres e-mail: marta.szewczyk@poznan.lasy.gov.pl  lub pod  nr tel.: 65-573-90-80

  Rozmieszczenie poszczególnych kategorii lasów o szczególnych walorach przyrodniczych ilustrują zamieszczone poniżej mapy. Nie upubliczniamy informacji o lokalizacji ostoi zagrożonych i ginących gatunków.

Cztery z nich leżą na gruntach Nadleśnictwa, zaś dwa pozostałe w jego zasięgu terytorialnym.

I.  Rezerwat przyrody „Pępowo"

Został powołany Zarządzeniem nr 223 ML i PD z 15 lipca 1958r. (M.P. Nr 62, poz. 354) utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).

Rezerwat Pępowo został wpisany do rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska pod numerem 207.

Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu mieszanego z udziałem dębu, buka oraz brekinii.

Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dobrapomoc na łącznej powierzchni 12,21 ha oraz posiada aktualny plan ochrony na lata 2007-2026;

Fot.R.Szymankiewicz
 

II Rezerwat przyrody „Bodzewko"

Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 19 września 1959 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 89, poz. 480), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).

Rezerwat utworzony został w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych występowania skupiska lipy drobnolistnej na stanowisku naturalnym.

Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Siedlec na łącznej powierzchni 1,31 ha i posiada aktualny plan ochrony na lata 2006-2025;

III. Rezerwat przyrody „Czerwona Róża"

Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Nr 222 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego dnia 15 lipca 1958 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody, opublikowanego w Monitorze Polskim Nr 62, pod pozycją 352, utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego, z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).

Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 206.

Celem ochrony jest zachowanie spontanicznych procesów ekologicznych – regeneracji kwaśnej dąbrowy Molinio arundinaceae-Quercetum roboris.

Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dobrapomoc na łącznej powierzchni 5,36 ha. Rezerwat ten posiada również plan ochrony na lata 2007-2026;


Fot.R.Szymankiewicz


IV. Rezerwat przyrody „Dębno"

Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego nr 153 z dnia 21 października 1961 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 87, poz. 373), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401).

Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 380.

Celem utworzenia rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu boru mieszanego wilgotnego z zespołem Magnocaricetum.

Rezerwat znajduje się na terenie leśnictwa Dębno na łącznej powierzchni 8,03 ha.

Fot.K.Świtalski

Najcenniejsze przyrodniczo obszary objęte są różnymi formami ochrony. Jednymi z ciekawszych są rezerwaty przyrody.

Poza gruntami Nadleśnictwa w zasięgu terytorialnego działania znajdują się  dwa rezerwaty przyrody: 

I. Na terenie Krzywińsko-Osieckiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w miejscowości Stary Gostyń, znajduje się rezerwat przyrody ,,Torfowisko Źródliskowe w Gostyniu Starym" o powierzchni 3,58 ha. Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 458. Podstawa prawna utworzenia – Zarządzenie Nr 144 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 8 lipca 1963 roku. Publikacja podstawy prawnej – Monitor Polski z 1963 roku, Nr 57, poz. 295.

II. Na zachód od Dolska leży rezerwat przyrody „Miranowo". Został ustanowiony na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego nr 33 z dnia 10 grudnia 1971 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. Nr 5, poz. 333), utrzymanego w mocy Obwieszczeniem Wojewody Wielkopolskiego z dnia 4 października 2001 roku w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 roku (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 123, poz. 2401). Numer rejestru krajowego w bazie danych Instytutu Ochrony Środowiska – 602. Utworzony w celu ochrony naturalnego zbiorowiska wapniolubnych roślin łąkowych o charakterze reliktowym. Rezerwat stanowi podmokła łąka o powierzchni 4,78 ha, która pasem o szerokości 50-100 metrów okala fragment jeziora Dolskiego Wielkiego na długości około 500 m. Występują tu m.in.: koszatka kielichowa (relikt glacjalny), kłoć wiechowata, goryczka błotna, sit tępokwiatowy, turzyca dwupienna, komonica skrzydlatostrąkowa, marzyca ruda i turzyca Davalla.