Ciągnie wilka do lasu
Obecna liczebność wilka w Polsce szacowana jest na ponad 1300 osobników obejmujących swoim zasięgiem  większość dużych kompleksów leśnych na wschód od Wisły, całe Karpaty i sporą część lasów nizinnych (m.in. Pomorze). Wilki preferują obszary o dużej lesistości, małym zaludnieniu i rzadkiej sieci dróg. Żyją w watahach, broniących terytorium przed innymi watahami. Watahy składają się z 5-8 osobników, w tym z jednej dominującej, rozmnażającej się pary . Areały przez nie zajmowane są większe w górach (śr. 100 km2) niż na nizinach (170-300 km2). Gatunek został objęty ochroną całkowitą w 1998 r.

Koniecznie obejrzyj – JAK SZUKAĆ WILKA W LESIE?

Na terenie naszego nadleśnictwa wilki nie występują, ale na terenie poznańskiej dyrekcji można spotkać je na obszarze Puszczy Noteckiej, w Nadleśnictwie Sieraków. Coraz częściej odnotowuje się je również w innych rejonach naszej dyrekcji, m.in. w Nadleśnictwie Czerniejewo i Nadleśnictwie Antonin (zobacz: Zimowe obserwacje wilków w Nadleśnictwie Antonin). Szacujemy, że na dobre zadomowiło się już kilka watah. Spotkanie z wilkiem należy jednak do rzadkości. W 2016 r. udało się to podleśniczemu z Nadleśnictwa Sieraków, który TUTAJ opisał swoje niezwykłe spotkanie z tym drapieżnikiem.

Jaki jest wilk, każdy widzi
Typowy wygląd wilka to skośne oczy, długi (do 1/3 dł. tułowia) i puszysty ogon oraz bure umaszczenie, z jasnym spodem ciała. Trop podobny do dużego psa, ale bardziej owalny, a opuszki środkowych palców wyżej osadzone; długość odcisku 8-10 cm, szerokość 8 cm, zakończony pazurami. Masa dorosłego osobnika wynosi średnio 35 kg.

Wilczy apetyt
Pożywienie watahy stanowią głównie jelenie i sarny (70-85%), czasem zające, płazy, gady, gryzonie, dziki, łosie. Rocznie jeden osobnik potrzebuje ok. 600 kg karmy. Największą aktywność gatunku obserwuje się o poranku i zmierzchu, zależy to jednak też od stopnia penetracji lasów przez ludzi, temperatur, wychowu młodych oraz rytmu aktywności ofiar.

Młode wilki
Cieczka u wilczyc przypada na styczeń-luty, a w kwietniu-maju, po 2 miesiącach ciąży, rodzi się 3-8 osobników ( z których do jesieni przeżywają średnio 2). Otwierają one oczy po 9-15 dniach i karmione są przez ok. 6 tygodni mlekiem. Od 3 tygodnia młode wilki odżywiają się już nadtrawionym mięsem oraz zostają pod opieką piastuna podczas gdy wataha poluje.  Jesienią dołączają już do łowów. Dojrzałość osobniki osiągają w wieku 2-3 lat. Odłączają się wtedy od watahy, aby założyć własną rodzinę. Na wolności dożywają do 12-16 lat.

Nie taki wilk straszny jak go malują
Największymi zagrożeniami dla wilka są kłusownictwo, kolizje drogowe, zdziczałe psy, choroby i pasożyty, a w przypadku młodych osobników - także orzeł czy puchacz.
Negatywna ocena wilków wśród społeczeństwa spowodowana jest przede wszystkim drapieżnictwem na zwierzętach domowych, zwłaszcza w rejonach wypasu owiec i bydła. Istnieje jednak kilka sposobów na zabezpieczenie się przed konfliktami na linii człowiek-wilk:

• fladry - kawałki (zazwyczaj czerwonego) materiału pozawieszane na sznurku wokół pastwiska, najlepiej nisko nad gruntem, aby mogły swobodnie powiewać na wietrze,
• pastuchy elektryczne oraz ogrodzenia z siatki,
• psy stróżujące,
• nie pozostawianie zwierząt na noc na pastwisku.

Trzeba zrozumieć iż w wilku nie powinniśmy upatrywać szkodnika i przeciwnika, lecz sojusznika  w ochronie lasu i pól przed nadmiernym żerowaniem jeleni i saren.

Aby zapewnić mu jak najlepsze warunki bytowe i uzyskać przychylność społeczeństwa prowadzony jest szereg działań ochronnych:

• ochrona i tworzenie korytarzy ekologicznych,
• budowa przejść dla zwierząt,
• zwalczanie kłusownictwa,
• rekompensaty za szkody – w przypadku szkód od wilka w pogłowiu zwierząt gospodarskich można ubiegać się o odszkodowanie składając stosowny wniosek do RDOŚ,
• edukacja dzieci i dorosłych.

Czy wiesz, że…?

• Wilcze wycie jest zaraźliwe (jak ludzkie ziewanie!) – gdy jeden wilk zaczyna, reszta dołącza się do niego „dla towarzystwa"
• Jeden osobnik w ciągu doby może przejść nawet do 200 km
• Oprócz pokarmu mięsnego wilk często skubie też trawy, zioła, zjada też owoce- czarne jagody, dzikie jabłka
• Wataha często porusza się „po sznurku" – osobniki idą za sobą trop w trop pozostawiając 1 ślad
• Wilki – w przeciwieństwie do psów – nigdy nie noszą ogona zwróconego ku górze, zawsze zwisa on w dół, ewentualnie poziomo
• Jedynie ok. 10% polowań watahy kończy się sukcesem
• Wilk posiada bardzo wyczulony węch - potrafi wyczuć zdobycz z odległości ponad 2,5 km

Chcesz wiedzieć więcej? Obejrzyj 10 FAKTÓW O WILKU